Τα σύγχρονα ερευνητικά ρεύματα της ανθρωπολογίας συμφωνούν ότι, σε όλη την πορεία της προς την εξέλιξη η ανθρωπότητα πιέζεται από δυνάμεις που δρουν στα διαφορετικά επίπεδα δημιουργίας της. Άλλες από αυτές τις δυνάμεις επιδρούν θετικά, ωθώντας τη σε υψηλότερα σκαλοπάτια συλλογικής επίτευξης και καλλιέργειας της συνείδησης ενώ άλλες λειτουργούν αρνητικά μέσα από το μοντέλο της χειραγώγησης.

Αιώνες τώρα, πάνω στον πλανήτη Γη, άπειρες μορφές εκδήλωσης λες και γνωρίζουν το «μυστικό της ζωής» συμβιώνουν, εξελίσσονται, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην συμπαντική ισορροπία. Η ζωή αναπαράγεται στους ρυθμούς της, ενισχύοντας κάποια είδη, καταστρέφοντας άλλα, έτοιμη πάντοτε να συνεχίσει να υφίσταται, να εκδηλώνεται, να κάνει εξελικτικούς κύκλους στο πέρασμα του χρόνου.