Πριν από λίγες δεκαετίες ο Τζέιμς Λάβλοκ (James Ephraim Lovelock) παρουσίασε μια επιστημονική θεωρία που έμελλε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπει ο σύγχρονος άνθρωπος τον πλανήτη Γη. Η θεωρία αυτή δεν είναι άλλη από τη Θεωρία της Γαίας η οποία στάθηκε πηγή έμπνευσης για πλήθος ανθρώπων που αφουγκράζονταν τις ανάγκες του πλανήτη και προσπαθούσαν να θεραπεύσουν τις πληγές και την ανισορροπία που ο άνθρωπος έχει επιφέρει πάνω στη Γη.

Τα σύγχρονα ερευνητικά ρεύματα της ανθρωπολογίας συμφωνούν ότι, σε όλη την πορεία της προς την εξέλιξη η ανθρωπότητα πιέζεται από δυνάμεις που δρουν στα διαφορετικά επίπεδα δημιουργίας της. Άλλες από αυτές τις δυνάμεις επιδρούν θετικά, ωθώντας τη σε υψηλότερα σκαλοπάτια συλλογικής επίτευξης και καλλιέργειας της συνείδησης ενώ άλλες λειτουργούν αρνητικά μέσα από το μοντέλο της χειραγώγησης.

Αιώνες τώρα, πάνω στον πλανήτη Γη, άπειρες μορφές εκδήλωσης λες και γνωρίζουν το «μυστικό της ζωής» συμβιώνουν, εξελίσσονται, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην συμπαντική ισορροπία. Η ζωή αναπαράγεται στους ρυθμούς της, ενισχύοντας κάποια είδη, καταστρέφοντας άλλα, έτοιμη πάντοτε να συνεχίσει να υφίσταται, να εκδηλώνεται, να κάνει εξελικτικούς κύκλους στο πέρασμα του χρόνου.