Επί αμέτρητους αιώνες αναζήτησης, οι πιο προικισμένοι εκπρόσωποι χιλιάδων γενεών αναρωτήθηκαν και ερεύνησαν την αληθινή υπόσταση και το σκοπό ύπαρξης του ανθρώπου. Τα ιστορικά, επιστημονικά και εμπειρικά στοιχεία συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως όλοι κατέληξαν σε αλήθειες που παρουσιάζουν εντυπωσιακές ομοιότητες.

DAR’ SHEM

Όπως αναγνωρίζουν όλες οι γνωστικές παραδόσεις, ο άνθρωπος δεν είναι απλώς αυτό που αντιλαμβάνονται τα μάτια μας. Το ανθρώπινο πλάσμα δεν αποτελείται μόνο από το υλικό του σώμα, αυτό που όλοι μας συλλαμβάνουμε ως «φυσικό σώμα», αλλά επιπλέον και από μια σειρά άλλες ενεργειακές δομές που περιβάλλουν την απτή και ορατή ύλη. Αυτά τα υπόλοιπα ενεργειακά σώματα, που δε γίνονται αντιληπτά με συνήθη όραση, απαιτούν την καλλιέργεια ορισμένων άλλων αισθήσεων που είναι έμφυτες στον άνθρωπο αλλά βρίσκονται σε αδράνεια. Πρόκειται για αυτά που, σύμφωνα με κάποιες από τις πολλές χρησιμοποιούμενες ορολογίες αναφέρονται ως αύρα, ή ως συναισθηματικό, νοητικό, αιτιατό και αστρικό σώμα, καθώς και άλλες επιπλέον δομές, τα λεγόμενα ανώτερα πνευματικά σώματα του ανθρώπου. Ως πηγή της δημιουργίας της διατήρησης και της αποκατάστασης -σε περιπτώσεις δυσλειτουργίας- αυτών των πεδίων θεωρείται μια δύναμη ή, αν προτιμάτε, μια ενεργειακή δεξαμενή, η οποία τοποθετείται έξω -και Πάνω- από τον άνθρωπο.

Η Ενεργειακή Πολλαπλότητα της Ανατομίας του Ανθρώπου

Το Dar’ Shem είναι μια θεραπευτική τέχνη που διασώθηκε ατόφια από πολύ παλαιότερες εποχές. Ασκείται με τη διοχέτευση κατάλληλης θεραπευτικής ενέργειας στον πάσχοντα μέσω ενός μυημένου και ασκημένου ατόμου, το σώμα και η ψυχή του οποίου λειτουργεί ως ενδιάμεσο, ως «κανάλι» μέσα από το οποίο ρέει αυτή η ενέργεια. Η ικανότητα για αυτή τη μεσολάβηση μεταβιβάζεται παραδοσιακά από Δάσκαλο σε Μαθητή, με μια διαδικασία μύησης και καθοδήγησης όπως ακριβώς συμβαίνει και με άλλες ανάλογης φύσης μεθόδους. Χαρακτηριστική είναι η ομοιότητα με τις διαδικασίες μύησης και θεραπείας που χρησιμοποιούνται στο ιαπωνικό Ρέικι (Reiki). Παρότι κατά πολύ παλαιότερο, το Dar’ Shem άρχισε μόνο πρόσφατα να διαδίδεται. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως εξαιτίας της παγκοσμιότητας της ενεργειακής (ή «δονητικής») φύσης όλων των έμβιων όντων, είναι λογικό να υπάρχουν ανάλογες μεταξύ τους θεραπευτικές μέθοδοι, που αναπτύχθηκαν από διάφορους πολιτισμούς, που ενδεχομένως δεν είχαν μεταξύ τους καμία επαφή ή δυνατότητα ανταλλαγής πληροφοριών. Η μελέτη των διαταραχών του ενεργειακού πεδίου, που συνοδεύει τον άνθρωπο, οδήγησε σε ανάλογες -αν και όχι εντελώς όμοιες- θεραπευτικές πρακτικές, αλλά ακόμη και σε παρόμοιες αντιλήψεις για το καλό και το κακό, για την αναγκαιότητα της αγνότητας στην ψυχή του Θεραπευτή, καθώς και σε παρόμοιους μεταξύ τους συμβολισμούς ή σε αναφορές θεολογικής φύσης, που πηγάζουν από τα εκάστοτε φιλοσοφικά και θρησκευτικά ρεύματα που αγκάλιασαν την κάθε τέτοια μέθοδο. Αυτή η πλούσια φιλολογία που συνοδεύει κάθε τέτοια προσέγγιση, βοήθησε στη μετατροπή της πράξης του θεραπεύειν σε έναν ολοκληρωμένο πνευματικό δρόμο αναζήτησης μέσω της αυτοβελτίωσης και της Προσφοράς. Όπως και με κάθε άλλη πνευματική κατάκτηση, η απόκτηση και καλλιέργεια της ικανότητας κάποιου να εξισορροπεί και να θεραπεύει, αποτελεί μια διαδικασία φώτισης, ανύψωσης και μεταμόρφωσης για τον ίδιο. Ο ασκούμενος μετατρέπεται σε έναν αγωγό, ένα δοχείο που γεμίζει με τη θεϊκή Σοφία και γεύεται ο ίδιος την πληρότητά της.

Ανέκαθεν υπήρξαν διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι που αντιλαμβάνονταν το ανθρώπινο σώμα και τις ασθένειές του με βάση αυτήν ακριβώς την πολλαπλότητά του -δηλαδή την αρχή πως υπάρχουν πολλές διαστάσεις, πολύ περισσότερες από τις άμεσα ορατές, τόσο στον κόσμο που μας περιβάλλει όσο και μέσα μας. Η θεώρηση του οργανισμού ως ενός απλού αθροίσματος από διάφορα λίγο-πολύ μηχανικά συστήματα, την οποία άκριτα υιοθέτησε από ένα χρονικό σημείο και μετά η σύγχρονη επιστήμη της Ιατρικής και της Βιολογίας, δεν αποτελεί παρά μιαν αφελή απλούστευση. Το αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης θεώρησης είναι η προσπάθεια αντιμετώπισης -δηλαδή εξάλειψης- των συμπτωμάτων, αντί για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση της αρχικής, της πραγματικής αιτίας, που βρίσκεται στη διαταραχή των ενεργειακών πεδίων που διαρρέουν το φυσικό μας σώμα.

Η ομοιότητα του Dar’ Shem με το Reiki φαντάζει ακόμη λιγότερο τυχαία, αν αναλογιστεί κανείς πως και οι δύο μέθοδοι έλκουν την καταγωγή τους από τη θεραπευτική παράδοση των Βουδιστών, με τη διαφορά πως το Ρέικι ταξίδεψε προς τον υπόλοιπο κόσμο μέσω Θιβέτ, ενώ η διάδοση του Dar’ Shem ξεκίνησε από την Κίνα. Παρά την προφανή ομοιότητα, θεωρείται πως όταν ένας μυημένος δέχεται τη μία ή την άλλη μορφή θεραπευτικής ενέργειας, είναι σε θέση να τις ξεχωρίζει εμπειρικά -κάτι που δεν ισχύει πάντως αν ο ασθενής είναι αμύητος.

Ένα Ταξίδι Γνώσης Μέσα στον Χρόνο - η Ιστορία του Dar’ Shem

Η καταγωγή και η ιδιαίτερα ασυνήθιστη ιστορία του Dar’ Shem παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Το όνομά του είναι σημιτικής καταγωγής. Η ρίζα Dar σημαίνει τον οίκο ή το νοικοκυριό και η ρίζα Shem σημαίνει Όνομα. Αυτό θυμίζει, μεταξύ άλλων, την επίκληση θείων ονομάτων για την επίτευξη υπερ-ανθρώπινων έργων, όπως μνημονεύεται στις παραδόσεις της εβραϊκής Καββάλα και άλλων ερμητικών παραδόσεων. Η πορεία του Dar’ Shem υπήρξε ασυνήθιστα μακριά και σύνθετη. Φαίνεται πως πρόκειται για μια μυστική γνώση που μεταφέρθηκε με μυθιστορηματικό τρόπο από τα βουδιστικά μοναστήρια της Άπω Ανατολής ως την Ευρώπη του Μεσαίωνα και τις κοινότητες των Κοπτών Χριστιανών της Αιγύπτου και της Συρίας, όπου οι βασικές της Αρχές και συμβολισμοί εμπλουτίστηκαν με τη χριστιανική παράδοση και η ερμηνεία τους έλαβε μια ανάλογη θεολογική χροιά. Αυτή η περιπετειώδης μεταβίβαση αποδίδεται σε ένα μυημένο αναζητητή, που ταυτόχρονα ήταν έμπορος, ένας από τους πολλούς που ταξίδευαν ως τη μακρινή Ανατολή, την Ινδία και την Κίνα μέσα από τους εμπορικούς δρόμους του Μεταξιού και των Μπαχαρικών. Η παράδοση αναφέρει πως τη γνώση μετέφερε και παρέδωσε στους επόμενους ένας ιουδαίος έμπορος, ο Μoses Daleoum. Όταν ο ίδιος βρισκόταν στο Πεκίνο, έγινε μάρτυρας της θεραπείας από Κινέζους γιατρούς μιας ιδιαίτερα σοβαρής περίπτωσης επιλόχειου πυρετού. Ο Μoses εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα, τόσο γιατί στην Ευρώπη εκείνη την εποχή η συγκεκριμένη πάθηση σκότωνε μεγάλο ποσοστό των γυναικών μετά τον τοκετό, όσο και γιατί ο τρόπος της θεραπείας τού ήταν εντελώς άγνωστος και ακατανόητος.

Η μέθοδος της θεραπείας ήταν αυτό που σήμερα ονομάζεται Θεραπευτικό Άγγιγμα, δηλαδή η μεταφορά ενέργειας και η εξισορρόπηση με τη βοήθεια της τοποθέτησης των χεριών πάνω στο σώμα του ασθενούς. Ως άνθρωπος της γνώσης αλλά και με την πρακτικότητα του εμπόρου, ο Μoses, ζήτησε να μάθει περισσότερα και να διδαχθεί ο ίδιος τις αρχές και την πρακτική της θεραπείας. Ας μην ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή οι έμποροι ήταν ταυτόχρονα εξερευνητές που γεφύρωναν μεταξύ τους ηπείρους και πολιτισμούς και πως διέθεταν μεγάλη δύναμη και επιρροή στις τοπικές κοινωνίες με τις οποίες συναλλάσσονταν. Παράλληλα με την καθαρά εμπορική τους δραστηριότητα γίνονταν μεταφορείς πολιτιστικών αγαθών και νέων ιδεών, επιτρέποντας την ανάμιξη και τη γονιμοποίησή τους. Οι άνθρωποι της Γνώσης άκουγαν πάντοτε με προσοχή τις διηγήσεις των εμπόρων και σε κάποιες περιπτώσεις οι δύο κατηγορίες υπηρετούνταν από το ίδιο άτομο. Χάρη στις γνωριμίες και την επιρροή του ο Μoses κατάφερε να γίνει δεκτός ως μαθητευόμενος ενός από τους βουδιστές μοναχούς-θεραπευτές. Ο μοναχός δεν είχε αντίρρηση να τον διδάξει, αρκεί να έμενε στην Κίνα για όσο καιρό απαιτούσε η μύηση. Έτσι κι έγινε. Ο έμπορος από την μακρινή Δύση παρέμεινε για χρόνια στο μοναστήρι και μυήθηκε στην πρακτική και τη θεωρία της ενεργειακής θεραπείας, στη γνώση της πραγματικής φύσης του ανθρώπου και του συνδέσμου του με το θείο. Όπως είναι φυσικό, η εμπειρία τον μεταμόρφωσε ηθικά και πνευματικά. Η επιστροφή του στην Ευρώπη (δεν είναι βέβαιο, αλλά πιθανότατα ζούσε στην Ισπανία ή την Ιταλία) συνέπεσε με την ταραγμένη περίοδο των Σταυροφοριών. Ο Μoses παρασυρμένος από τον άνεμο περιπέτειας που έπνεε εκείνο τον καιρό, μπάρκαρε σε ένα πλοίο με προορισμό τη Βόρεια Αφρική ή τους Αγίους Τόπους. Το πλοίο του κουρσεύτηκε από τους φοβερούς πειρατές που τότε λυμαίνονταν ολόκληρη τη Μεσόγειο με κύριο ορμητήριο τις αφρικανικές ακτές. Χάρη στην προσωπικότητα και τις ξεχωριστές του γνώσεις, ο Μoses δεν θανατώθηκε, αλλά πουλήθηκε σκλάβος στην επικράτεια του Σουλτάνου της Αιγύπτου και της Συρίας, του Σαλάχ εντ-Ντιν Γιουσούφ ιμπν-Αγιούμπ, που έμεινε γνωστός στη Δυτική Ιστορία ως Σαλαδίνος.

Βρισκόμαστε σε κάποιο σημείο της χρονικής περιόδου 1175-1193 μ.Χ. Ο πανίσχυρος άραβας ηγεμόνας προστάτεψε τον ξένο και του επέτρεψε να ασκήσει την τέχνη του. Η φήμη του εξαπλώθηκε ως τις χριστιανικές κοινότητες της Αιγύπτου, που κατοικούσαν στην περιοχή του Τel Amarna. Οι Χριστιανοί της Αιγύπτου και της Συρίας ήταν από τους πρώτους λαούς της Μέσης Ανατολής που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό, και στη συνέχεια διαφοροποιήθηκαν σε θεολογικό επίπεδο από τις υπόλοιπες Χριστιανικές Εκκλησίες -και απομονώθηκαν- ως Κόπτες ή Μονοφυσίτες. Παράλληλα πρέπει να σημειωθεί πως δεν πήραν μέρος στην πολιτικοοικονομική υστερία των Σταυροφοριών, οι οποίες υπήρξαν ένα έξυπνο εύρημα των ηγεμόνων της Ευρώπης, που θα τους επέτρεπε να επεκταθούν στα μυθικά πλούτη της Ανατολής. Εκτός από την Αίγυπτο και τη Συρία, οι ιδέες του Κοπτικού Χριστιανισμού συναντώνται επίσης σήμερα στην Αιθιοπία, από όπου μάλιστα κατάγονται και οι χριστιανικές παραδόσεις της Τζαμάικα, όπως αυτές εκφράζονται με το κοινωνικοθρησκευτικό κίνημα του Ρασταφαριανισμού.

Ο Μoses προσηλυτίστηκε τελικά τον Χριστιανισμό και η ελευθερία του εξαγοράστηκε από τον ηγούμενο ενός κοπτικού μοναστηριού, στο οποίο παρέμεινε για να μαθητεύσει στη Βοτανική, αλλά και να διδάξει τη θεραπευτική μέθοδο που κατείχε. Φαίνεται πως όταν η ίδια η Γνώση επιθυμεί να διαδοθεί, δεν αναγνωρίζει τα φυσικά, φυλετικά, γλωσσικά ή θρησκευτικά όρια που τόσο περιορίζουν τους ανθρώπους. Έτσι εξηγείται πως κατάφερε να ταξιδέψει από ένα βουδιστικό μοναστήρι στη μακρινή Κίνα, μέσω ενός Εβραίου εμπόρου, ως τα ησυχαστήρια του χριστιανικού μοναχισμού, όπου και διατηρήθηκε ως τις μέρες μας. Ανεξαρτήτως Θρησκειών, ο θεσμός των μοναστηριών υπήρξε πάντοτε σημαντικό καταφύγιο για κάθε είδους βαθύτερη γνώση, που διέσωσε πολλές σοφές παραδόσεις και πρακτικές από την κοσμική παραζάλη και τον σκοταδισμό. Αναφέρεται πως τα τελευταία χρόνια οι θεματοφύλακες της γνώσης του Dar’ Shem αποφάσισαν πως αυτό πρέπει να διαδοθεί περισσότερο σε όλη στην υφήλιο, και έτσι το ανακάλεσαν από το μακρόχρονο λήθαργό του. Βεβαίως, αυτή άποψη αμφισβητείται, όπως επίσης αμφισβητούνται και οι λεπτομέρειες της ίδιας της ιστορίας γύρω από την προέλευση του Dar’ Shem και τον ιδρυτή του. Πρέπει, όμως, κανείς να λάβει υπόψη του πως, σε ό,τι αφορά τις πνευματικές αναζητήσεις, δεν είναι η εξακριβωμένη ιστορική ακρίβεια των αναφερόμενων γεγονότων που παίζει τον κύριο ρόλο, αλλά το ηθικό περιεχόμενο του μύθου και η ικανότητα του να μεταμορφώνει το άτομο σε φορέα συμπαντικών δυνάμεων και να συμβάλλει στην ένωσή του με το θείο και την ενίσχυση του Καλού, για χάρη ολόκληρου του ανθρώπινου γένους.

Θεϊκή Σοφία και η Θηλυκή Υπόσταση του Θεού

Δεν είναι τυχαίο πως στο Dar’ Shem χρησιμοποιούνται όροι θεολογικής προέλευσης για να περιγράψουν τη διαδικασία ροής της θεραπευτικής Ενέργειας μέσα από κανάλια ανοιχτά μόνο στο μυημένο θεραπευτή. Όλοι οι σημαντικοί όροι αναφέρονται διεθνώς στα Ελληνικά, όπως Sophia, Pistis, Pleroma, Aeon (Αιών), μια φυσική συνέπεια της ελληνοχριστανικής παράδοσης που ευδοκίμησε επί χιλιετίες στη Μέση Ανατολή. Το Dar’ Shem αποκαλείται και «Ρέικι της Σοφίας». Με τον όρο αυτό υπονοείται η άπειρη Σοφία του θεού, και μάλιστα η εγγενής θηλυκή πλευρά της θεότητας. Δεν πρόκειται για κάποια συγκεκριμένη θηλυκή θεότητα, αλλά για τη θεϊκή Χάρη, που επιτρέπει στους θνητούς να γεύονται δώρα από το άγνωστο και να συμφιλιώνονται με το Άπειρο, όσο τους το επιτρέπει η πεπερασμένη φύση τους. Σύμφωνα με την κοπτική θεολογία και τη μυστικιστική παράδοση του Dar’ Shem, η Σοφία είναι εκείνη που εμπεριέχει τον ίδιο τον Δημιουργό, τον οποίο η ίδια έφερε στο φως, ώστε Εκείνος να δημιουργήσει με τη σειρά του τον Κόσμο. Βλέπουμε την αναφορά στη θεία θηλυκή φύση, εκείνη που γεννά, αυτή από την οποία όλα προέρχονται, μια έννοια που βρήκε την εκδήλωσή της σε όλες τις γνωστές θρησκείες, και που πολυάριθμοι αιώνες κυριαρχίας αρσενικών προτύπων δεν κατάφεραν -ή ίσως στην ουσία δε χρειάστηκε- να εξουδετερώσουν. Βλέπουμε ακόμη πόσο αυτή η έννοια της Σοφίας είναι ανάλογη με εκείνη του Άγιου Πνεύματος, ενός φορέα Χάρης, επιφοίτησης και Σωτηρίας. Πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι δυσπιστούν στις κάθε είδους θεολογικές προεκτάσεις, ακόμη κι αν το αντικείμενο έχει αμιγώς πνευματική διάσταση. Αυτό είναι εν μέρει αποτέλεσμα της μακροχρόνιας ενασχόλησης των φορέων της Εκκλησίας με εγκόσμια πάθη και εξουσίες, πράγμα που επέτρεψε την ανάπτυξη μιας στεγνής, απόλυτα σχηματικής θεώρησης για τον Κόσμο, όπως αυτή εκδηλώνεται με τη σημερινή επιστημολατρία, που συστηματικά αποσιωπά το προφανές όταν αυτό δε «χωράει» στις ήδη υπάρχουσες θεωρίες. Ο χρόνιος διαχωρισμός του υλικού από το πνευματικό έχει κοστίσει σοβαρά στο ανθρώπινο γένος, θεός ή Επιστήμη; Ένα τεχνητό ερώτημα... Όλα ανάγονται σε λέξεις, και οι λέξεις δεν μπορούν ποτέ να περιγράψουν σε βάθος τη φύση του Κόσμου και των πραγμάτων του, παρά μόνο αν «έχουν καρδιά», αν δηλαδή συνοδεύονται από ένα αίσθημα παράδοσης στο Άπειρο, μια καρδιά απόλυτα ανοιχτή και γενναιόδωρα διαθέσιμη.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, η έννοια της του θεού Σοφίας δεν ταυτίζεται με κάποια από τις εκάστοτε θηλυκές οντότητες του παγκόσμιου θεϊκού Πανθέου. Ίσις, Δήμητρα, Εκάτη, Σάκτι, Κάλι είναι ορισμένες μόνο από αυτές, που καθεμιά τους εκφράζει μία κυρίως πλευρά της γυναικείας ή γενικότερα της ανθρώπινης φύσης, όχι όμως το σύνολο των θεϊκών ιδιοτήτων της κληρονομιάς μας. Ως Σοφία, νοείται η ενυπάρχουσα αρχέγονη Τάξη, που περιέχει τον θεό και ταυτόχρονα περιέχεται από αυτόν. Από την άλλη πλευρά, μια τάση που αναπτύχθηκε από φεμινιστικούς κύκλους κατά τις τελευταίες δεκαετίες να συνοψίζεται κάθε τι το θείο σε μία και μοναδική θηλυκή θεότητα, ως ένα αντίπαλο δέος στην καταπιεστική παράδοση της Πατριαρχίας, έχει οδηγήσει σε νοητικές υπερβολές και εμμονές, και συχνά απομακρύνει τον νου των πιστών από τη θετικότητα εστιάζοντας σε μια διάσταση μιας καθώς όλα «αρσενικής» πολεμικής και αντιπαράθεσης. Παρόλα αυτά υπάρχουν ενδείξεις πως το πέρασμα των κοινωνικών δομών και των ηθικών αξιών από τη φάση της πατριαρχίας σε μια λιγότερο πολωμένη κατάσταση, η κοινωνική πραγμάτωση της Σοφίας, είναι απλώς ζήτημα χρόνου και θα γίνει τελικά πραγματικότητα. Οι μυστικιστικές παραδόσεις δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να διασώζουν την Ουσία από την ψυχρή και στείρα «λογική», που από ένα απλό εργαλείο έχει αυτοαναγορευτεί σε πυρήνα των πάντων. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν οι πολλοί, η γνώση δεν είναι καν μυστική, αλλά διαθέσιμη σε όποιον έχει την επιθυμία να την αγγίξει. Δεν είναι η μυστικοπάθεια εκείνων που κρατούν τη γνώση που τη στερεί από τους πολλούς, αλλά αντίθετα η αδιαφορία των πολλών για αυτή, που με τη σειρά της είναι το αποτέλεσμα μιας χρόνιας κατάστασης ύπνωσης: Είμαστε βυθισμένοι σε έναν σχεδόν μόνιμο Ύπνο, με τη Συνειδητότητά μας σε καταστολή, σε αδράνεια. Αποτέλεσμα αλλά και απόδειξη αυτού είναι η πασιφανής παραίτηση των περισσότερων ανθρώπων από την έμφυτη ικανότητα για διατήρηση της υγείας, και η παράδοσή μας σε κάθε είδους σωματικές και πνευματικές διαταραχές και παθήσεις. Ο άνθρωπος μπορεί, αλλά αποφεύγει να θεραπευτεί, και αντί να παίρνει στα χέρια του το έργο της δικής του υγείας, προτιμά την «ευκολία», εφευρίσκει διαρκώς αιτίες και αφορμές έξω από αυτόν και προτιμά να ετεροπροσδιορίζεται από κάθε είδους καλούς και κακούς δαίμονες, παρά να βαδίζει στο -δυσκολότερο, είναι αλήθεια- δρόμο της διαρκούς προσωπικής εξέλιξης.

Τρόπος Άσκησης και οι Αρχές του Θεραπευτή

Το Dar’ Shem εφαρμόζεται με άγγιγμα των χεριών του θεραπευτή πάνω στο φυσικό σώμα του πάσχοντος ατόμου. Επισημαίνεται εδώ πως δεν απαιτείται κανενός είδους μύηση ή ιδιαίτερη γνώση από τον θεραπευόμενο, παρά μόνο η απλή αποδοχή του. Οι μέθοδοι ενεργειακής μεταφοράς και εξισορρόπησης είναι ένα δώρο που έχει δοθεί για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Όπως και στο Ρέικι, απαράβατος κανόνας είναι να ζητείται η συναίνεση και συγκατάθεση του θεραπευόμενου. Η μεταφορά ενέργειας αποτελεί μια έντονη διαδικασία με βαθιά αποτελέσματα και είναι βασική αρχή πως ο καθένας πρέπει να αποφασίζει κάτι τέτοιο ελεύθερα και συνειδητά, χωρίς πίεση ή καταναγκασμό. Δεν έχει νόημα να ευεργετείς κάποιον αν ο ίδιος δεν είναι έτοιμος να αντικαταστήσει κάποια αρνητικά στοιχεία της φύσης του με θετικά. Ο μυούμενος διδάσκεται τη μορφή και τη χρήση 12 ειδικών συμβόλων στα οποία εστιάζεται, και τα οποία δρουν ως πύλες για να ανοίξουν τα ενεργειακά κανάλια που συνδέουν το άτομο με την Πηγή όλων των ροών, με αυτό που οι θρησκευτικές παραδόσεις ονομάζουν Θεό, οι φυσιολάτρες Ζωή ή Σύμπαν, και που η επιστήμη ακόμη διστάζει να κατονομάσει...

Ο θεραπευτής ανοίγει τον εαυτό απόλυτα, παραδίδεται νοητικά και ψυχικά σε κάτι ανώτερο και ευρύτερο από αυτόν, αφήνεται στη θεία Πρόνοια και έτσι σπάζει τις πλάνες και τις ψευδαισθήσεις του εγωισμού, αποσπάται από την αρνητική θεώρηση του Χάους, το οποίο γίνεται φορέας και μέσον εκδήλωσης μιας ευρύτερης Τάξης. Για να επιτύχει όλα αυτά, πρέπει να έχει προηγουμένως καλλιεργήσει αγνότητα σκέψης και επιθυμιών, με τη βοήθεια του αγνού τρόπου ζωής και της απαγκίστρωσης από ερεθίσματα τοξικά για το σώμα ή το πνεύμα. Απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση όλων των ενεργειακών θεραπειών τέτοιας φύσης είναι η ικανότητα του θεραπευτή να αποκολλάται από το θυμό και την αρνητικότητα. Ο θυμός και οι ανεπίλυτες εντάσεις γεννούν μια δυσαρμονία που διασκορπίζει κάθε πνευματικό επίτευγμα παρεμποδίζοντας τα αποτελέσματά του. Η χρήση ορισμένων από τα 12 σύμβολα εστιάζεται σε αυτή ακριβώς την απελευθέρωση από την αρνητικότητα, με μια διαδικασία που οι γνώστες πιστεύουν πως τροποποιεί ακόμη και υλικές δομές μέσα στα κύτταρα, μεταξύ αυτών και το DΝΑ. Τα υπόλοιπα εννέα σύμβολα χρησιμοποιούνται σε διάφορους συνδυασμούς, ανάλογα με την περίπτωση, ως μέσον εστιασμού των εσώτερων δυνάμεων και κινητοποίησης των μηχανισμών αυτοθεραπείας του ασθενή. Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε θεραπευτική πράξη δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια παρακίνηση ή διευκόλυνση του πάσχοντος οργανισμού προς την αυτό-ίασή του, δηλαδή στην εκ των έσω αποκατάσταση της αρμονίας του.

Η καλλιέργεια της ανεπιτήδευτης αγάπης για τον άλλο είναι το μέσο που απελευθερώνει τις εσώτερες δυνάμεις θεραπευτή και θεραπευόμενου, και δρα ως επίκληση σε εξωτερικές συμπαντικές δυνάμεις, ως σκαλοπάτι επαφής με την αληθινή Πηγή. Από τη στιγμή που κάποιος θα μυηθεί, η ενεργειακή «πύλη» μένει ανοιχτή και η θεραπευτική ικανότητα του μυημένου δε χάνεται ποτέ, ωστόσο η άσκηση και η επανάληψη παίζουν μεγάλο ρόλο στην εμπέδωση και την αξιοποίηση αυτών των δυνατοτήτων. Η μέθοδος μπορεί να συνδυαστεί πολύ καλά και με άλλες θεραπείες που δρουν επίσης στο επίπεδο των ενεργειακών (ηλεκτρομαγνητικών) διαταραχών, όπως για παράδειγμα με την Ομοιοπαθητική. Στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την διάδοση του Dar’ Shem σε άτομα ανεύθυνα ή φιλοχρήματα, οι κατέχοντες τη γνώση του αποφεύγουν να το διαδίδουν μαζικά, ορισμένοι μάλιστα μυούν μόνο άτομα που κατέχουν ήδη τον τρίτο βαθμό μύησης του Ρέικι. Παρά τους βασικούς αυτούς περιορισμούς και τις -δικαιολογημένες, σήμερα στην εποχή του συμφέροντος- επιφυλάξεις, το σύστημα στηρίζεται στην αποδοχή και την ικανότητα του ατόμου να μοιράζεται, ο δάσκαλος με τον μαθητή, ο μαθητής με τον δάσκαλο, και οι δύο με τον θεραπευόμενο. Η παροχή ενέργειας σημαίνει την ικανότητα για μοίρασμα της αγάπης.

Το Dar’ Shem είναι ένα ακόμη συναρπαστικό παράδειγμα του πώς η γνώση και η επιθυμία για το καλό γεφυρώνει κάθε σύνορο: Μια βουδιστική θεραπευτική παράδοση που, μέσω ενός Ιουδαίου, μεταφέρθηκε και ευδοκίμησε σε ισλαμική επικράτεια και τελικά ρίζωσε και άνθισε σε χριστιανικές κοινότητες, και που σήμερα παραδίδεται σε έναν κόσμο που ζει λίγο - πολύ χωρίς θεό. Μεταφέρει σε τούτη την κρίσιμη εποχή απλές και παγκόσμιες αλήθειες και τη γνώση ότι είμαστε φθαρτοί αλλά όχι αμελητέοι και πως, όσο κι αν το ξεχνάμε, είμαστε επίσης φορείς της φλόγας του καλού και πλάσματα της πνοής του απείρου.

Γ.Ν.